6ماهگیت مبارک عشق مامان وبابا...

خاطره۲۲/۳/۹۱

سلام زندگی مامان!

خوبی عشقم؟ ایشالا همیشه خوب باشی... ورود به ۶ماهگیت مبارک باشه نانازم...

اوضاع و احوال منو پسرم تو اوایل ۶ماه: شلوار بارداری با جادلی... قدم های سنگین... کفش های تخت... هن هن موقع راه رفتن... آب خوردن و تشنگی... دویدن به سمت دستشویی...قرص آهن و فولیک اسید... کمر درد... گشتن تو وبلاگ دیگران و ترسیدن از ساعت های سخت و خندیدن به لحظه های شیرین اونها...دست گذاشتن روی شکم و برای هزارمین بار تعجب کردن از برآمدگیش..

روزای قشنگیه تا جایی که دیگران خرابش نکنند...

میشه یه جوری آنهایی که از قیافه ات میگن که دماغت چه گنده شده و خوشگل شدی یا زشت وشکمت تیزه یا از بغل و هر کدوم نشونه اینه که بچه ات پسره یا دختر رو تحمل کرد... از اینکه هرکس به خودش اجازه میده خاطرات وحشتناک سقط و مردن مادر و مردن بچه تو شکم مادرکه از دختر عمه زن پسرخالش شنیده رو برام تعریف کنه متنفرم...

اصلا چرا این آدما درک نمیکنن ۱زن باردار خودش به اندازه کافی نگران خودش و بچش هست؟ مخصوصا کسایی مثل من که بارداری پرخطر رو میگذرونن... نمیدونم چرا همه برام توصیه هایی دارن و فکر میکنن من مادر بیفکری هستم که کم غذا میخورم یا روزی ۱لیتر شیر نمیخورم یا حتما باید زیاد پیاده روی کنم تا زایمان راحتی داشته باشم یا ۱۰۰ تا از اینها...بابا به خدا منم میدونم پیاده روی واسه زایمان طبیعی خوبه اما من نمیخوام بچمو طبیعی به دنیا بیارم و وقتی دکتر بهم گفته استراحت مطلق و اگر راه برم بچمو از دست میدم چرا باید به حرف اینو اون گوش کنم؟

باز اگه قدیمیها بگن آدم میذاره رو حساب دلسوزی و تجربه... اما چی باعث میشه یک شخص جوان که هنوز ازدواج هم نکردهمثل ۱کارشناس رفتار منو نقد کنه بهم هشدار بده؟

این روزا همش سعی میکنم صبر پیشه کنم وبه جای فکر به حرفای بقیه شبها چشمامو میبندم و دستمو میذارم روی شکمم(روی تو) و با صدای نفسهای باباعلی و حرکات تو که شبها بیشترهبه خودم دلداری میدم که دیگه چیزی نمونده تا خوشبختیمون کامل بشه...

تو هم با مشت و لگدات بهم دلداری میدی و میگی :مامان جون من هستم... مثل ۱مرد پشتتم... مواظبتم!

منم عاشقتم پسر قشنگم... میمیرم برات گوگولی من